Wanneer er een verlies optreedt in onze directe omgeving of iemand wordt opgenomen in het ziekenhuis of er gebeurt iets tragisch, zoals de aanslag in Barcelona, zijn kinderen, hoewel ze de situatie blijkbaar niet beseffen, vaak zeer bewust van gedragingen, reacties en opmerkingen van oudere mensen. Het zijn perfecte detectives, in staat om onze diepste emoties waar te nemen. En net als goede detectives stellen ze ons vragen die we vaak moeilijk te beantwoorden hebben.
Waarom is praten over de dood met een kind zo ingewikkeld? Zeker omdat het kwesties zijn die onze ideeën, onze overtuigingen en, waarom niet, onze existentiële twijfels onderdrukken. Maar het is het beste om ze een eerlijk, oprecht en passend antwoord te geven op hun leeftijd.
Ze kunnen onze non-verbale taal en onze stiltes lezen, meer begrijpen door deze tekens dan wat ze begrijpen uit onze woorden. Dus als we proberen kinderen te bevrijden van angst of zorgen, leiden we het onderwerp dood af en, zonder het te beseffen, vergroten we hun angsten.
Voor elke leeftijd een passende uitleg
We weten allemaal dat de dood een onontkoombaar feit is in het leven. We weten ook dat kinderen het nieuws van de dood op unieke manieren beleven. Sommige kinderen beginnen vragen te stellen rond de leeftijd van 3 jaar, anderen op de leeftijd van 10 jaar staan misschien onverschillig tegenover het verdwijnen van een geliefde, maar zijn diepbedroefd bij het verlies van een huisdier.
Ouders hebben de plicht en de plicht om de kleintjes te begeleiden bij hun twijfels, waarbij ze altijd in gedachten houden dat kinderen zich bewust zijn van de dood lang voordat we het beseffen. Om hen te helpen, mogen we niet uit het oog verliezen dat hun perceptie van de dood in elk stadium verandert.
Van 3 tot 4 jaar
Op deze leeftijd zien ze de dood als een omkeerbare situatie. Ze zien in de tekenfilms dat de kat die de vogel achtervolgt door een auto wordt gestapt, hij ligt plat op het asfalt maar dan staat hij op en gebeurt er niets. De dood is voor hen nog geen definitieve toestand. Ze voelen zich nog steeds niet kwetsbaar omdat er volledige onwetendheid is. Sommigen zijn nieuwsgierig als ze dode insecten of vogels zien, maar hun vragen impliceren niet dat ze willen weten wat er fysiek gebeurt als iemand sterft.
- Hoe je te gedragen. Als uw kind u in dit stadium vraagt "Is hij dood?" Het beste antwoord is "Ja", dan hoeft er niets meer te worden toegevoegd. Wees niet verbaasd als het kind, zelfs nadat het over de dood heeft gesproken, terugkeert naar zijn spelletjes en zegt: "Nou, ik ga nooit dood." Laat hem deze houding aanhouden totdat hij er weer over moet praten.
Tussen 4 en 6 jaar
In dit stadium ontdekken kinderen de dood bij andere mensen, dus voor het eerst zullen ze moeite moeten doen om iets te begrijpen dat ze niet accepteren en waarvoor ze zich erg kwetsbaar voelen. Sommige kinderen huilen en voelen diepe droefheid, anderen lossen het toch op door middel van fantasie. Het is een complex proces waarbij rede, gevoelens en angsten op het spel staan.
- Hoe je te gedragen. In deze gevallen kunt u het beste een eerlijk, kalm en eenvoudig antwoord geven. Als hij je vraagt of jij ook gaat sterven, kan een passend antwoord zijn: "In vele, vele jaren, als we heel, heel oud zijn." Geef geen lange uitleg en kies voor gemakkelijk te begrijpen antwoorden. We mogen ook niet vergeten dat hun wereld in deze tijdperken nog steeds verweven is met echte en denkbeeldige gebeurtenissen, zodat ze zichzelf soms antwoorden geven die op hun behoeften zijn afgestemd. Als dat zo is, moet je ze verlaten, want dat betekent dat ze emotioneel nog geen andere, complexere reactie kunnen aannemen.
Vanaf 7 jaar
Je moet proberen hun angsten weg te nemen, want vanaf deze leeftijden, en nog meer tussen 9 en 10 jaar, raken sommige kinderen geobsedeerd door de dood als iets onomkeerbaars. Sommigen werken zelfs theorieën over het leven uit of stellen zich voor dat ze tegen de tijd dat ze sterven, een medicijn hebben uitgevonden om langer of eeuwig te leven.
- Hoe je te gedragen. Dit soort fantasie geeft aan dat ze een speels aspect moeten plaatsen voor wat ze niet accepteren. Vóór de adolescentie is het handig om ze het belang te laten inzien van het onthouden van mensen die verdwijnen en u moet in gedachten houden dat naarmate ze groeien en nieuwe ervaringen opdoen, ze meer opheldering nodig hebben om hun gevoelens te begrijpen.
